...امسال اولین سال دهه ی چهارم انقلاب است که به نام «دهه ی پیشرفت و عدالت»نامیده شده است.به این مناسب عرایضی عرض می کنم؛ هم در زمینه ی برخی از مهم ترین مسائل کشورمان در داخل و هم چنین اشاره ای به بعضی از مسائل مهم بین المللی و خارجی. این دهه را ده سال پیشرفت و عدالت کشور و نظام جمهوری اسلامی نامیدیم؛ درحالی که از آغاز انقلاب، ملت ایران با حرکت عظیم خود و با ایجاد و استقرار نظام جمهوری اسلامی، به سمت پیشرفت وعدالت حرکت کرده است.ده سال آینده چه خصوصیتی دارد که آن را به عنوان دهه ی پیشرفت و عدالت نام گذاری کرده ایم؟ به نظر ما تمایز ده سال آینده با سه دهه ی گذشته، در آمادگی های بسیار وسیع و عظیمی است که درکشور عزیزمان برای پیشرفت و عدالت به وجود آمده است؛ این آمادگی ها به ملت بزرگ و مصمم ما اجازه می دهد که در این زمینه یک جهش و یک گام بلند نشان بدهد.ملت، آماده ی یک حرکت پرشتاب و بزرگی به سمت پیشرفت و عدالت است؛ چیزی که در دهه های قبل، این امکان با این گستردگی برای ملت فراهم نبود.

...یک جمله ی کوتاه در مورد مفهوم پیشرفت، یک جمله ی کوتاه هم در مورد مفهوم عدالت عرض می کنم؛ تفصیل این اجمال را بایستی مسئولان، گویندگان، کسانی که با افکار مردم سر و کار دارند، باز کنند؛ هم تحقیق کنند، هم به مردم اطلاع رسانی کنند. مقصود ما از پیشرفت، پیشرفت همه جانبه است. پیشرفت درتولید ثروت ملی، پیشرفت در دانش و فناوری، پیشرفت در اقتدار ملی و عزت بین المللی، پیشرفت در اخلاق و در معنویت، پیشرفت در امنیت کشورـ هم امنیت اجتماعی، هم امنیت اخلاقی برای مردم ـ پیشرفت در ارتقای بهره وری.ارتقای بهره وری معنایش این است که ما بتوانیم از آن چه که داریم، بهترین استفاده را بکنیم. از نفت موجود، از گاز موجود، از کارخانه ی موجود، از راه موجود و از آن چه که در اختیار هست، بیشترین و بهترین استفاده را بکنیم.
هم چنین پیشرفت در قانون گرایی و انضباط اجتماعی؛ که اگر ملتی دچار بی قانونی بشود، قانون شکنی بر ذهن و عمل مردم حاکم بشود، هیچ پیشرفت معقول و درستی نصیب آن ملت و کشور نخواهد شد. پیشرفت در وحدت و انسجام ملی؛ چیزی که دشمنان از اول انقلاب سعی کرده اند آن را به هم بزنند؛ اما خوشبختانه ملت ما اتحاد و انسجام خود را با همه ی زمینه هایی که ممکن بود برای تفرقه مورد سوءاستفاده قرار بگیرد، حفظ کرده است؛ این را باید هر چه بیشتر کنیم و ارتقاء ببخشیم.پیشرفت در رفاه عمومی؛ همه ی طبقات بتوانند از رفاه برخوردار شوند.پیشرفت در رشد سیاسی؛ که درک سیاسی، رشد سیاسی، قدرت تحلیل سیاسی برای جمعیت عظیمی مانند جمعیت ملت ما، مثل یک حصار پولادین در مقابل بدخواهی های دشمنان است؛ لذا ما باید رشد سیاسی خود را بالا ببریم. مردم ما از لحاظ رشد سیاسی، امروز هم از بسیاری از ملت ها جلویند؛ اما باز در این جهت هم باید پیشرفت کنیم. مسئولیت پذیری، عزم و اراده ی ملی؛ در همه ی این زمینه ها باید پیشرفت بشود.البته باحرف نمی شود، با الفاظ نمی توان کاری انجام داد، نوشتن این چیزها روی کاغذ اثری ندارد؛ تحرک و برنامه ریزی لازم دارد، که بعد اشاره ای عرض خواهم کرد.
اماعدالت.پیشرفت اگر با عدالت همراه نباشد، پیشرفت مورد نظر اسلام نیست.این که ما تولید ناخالص ملی را، درآمد عمومی کشور را به یک رقم بالایی برسانیم، اما در داخل کشور تبعیض باشد، نابرابری باشد، عده ای آلاف و الوف برای خودشان داشته باشد، عده ای در فقر و محرومیت زندگی کنند، این آن چیزی نیست که اسلام می خواهد؛ این آن پیشرفتی نیست که مورد نظر اسلام باشد.باید عدالت تأمین بشود. عدالت هم یک واژه ی بسیار عمیق و وسیعی است که بایستی خطوط اصلی آن را جستجو و پیدا کرد.به نظر ما عدالت، کاهش فاصله های طبقاتی است، کاهش فاصله های جغرافیایی است. این جور نباشد که اگر یک مرکزی، یک استانی، یک شهری، یک کوره دهی از مرکز دور است، در یک نقطه ی دور جغرافیایی کشور قرار گرفته است، دچار محرومیت باشد؛ اما آن جایی که نزدیک است، برخوردار باشد؛ این عدالت نیست.هم فاصله های طبقاتی باید برداشته شود، فاصله های جغرافیایی باید برداشته شود، هم برابری در استفاده ی از امکانات و فرصت ها باید به وجود بیاید. همه ی آحاد کشور، آن کسانی که استعداد دارند، آن کسانی که امکان دارند، بتوانند از امکانات عمومی کشور استفاده کنند. این جور نباشد که نورچشمی ها مقدم باشند و افراد متقلب و خدعه گر جلو بیفتند. کاری کنیم که افراد گوناگون کشور، همه بتوانند در برابر امکانات کشور، از فرصت برابر استفاده کنند.البته این ها آرزوهای بزرگی است، لیکن دست یافتنی است؛ دست نیافتنی نیست.اگر تلاش کنیم و کار کنیم، می توانیم به آن برسیم.سخت است، اما شدنی است.
یکی از مصداق های عدالت، مبارزه ی با فساد مالی و اقتصادی است که بایستی جدی گرفته شود.من سال ها پیش هم این را گفته ام، بارها هم تأکید کرده ام، تلاش های خوبی هم انجام گرفته است و دارد انجام می گیرد؛ اما مبارزه ی با فساد، کار دشواری است؛ کاری است که انسان، مخالف پیدا می کند. شایعه درست می کنند، دروغ می گویند و آن کسی که در این میدان جلوتر از دیگران حرکت کند، بیشتر از همه مورد تهاجم قرار می گیرد. این مبارزه هم لازم است و باید انجام بگیرد.خب، کسانی که بخواهند این کارهای بزرگ را چه در زمینه ی پیشرفت، چه در زمینه ی عدالت انجام دهند، باید مدیرانی باشند که به این چیزها معتقد باشند،حقیقتاً عقیده داشته باشند که باید عدالت برقرار شود، باید با فساد مبارزه شود.مدیران معتقد و مؤمن به این مبانی که دارای شجاعت باشند، دارای اخلاص باشند، دارای تدبیر و عزم راسخ باشند، قطعاً می تواند این مقاصد و این اغراض عالی الهی را تحقق ببخشند.این مطلب اولی که لازم بود عرض کنم.
یک اقدام اساسی در زمینه ی همین پیشرفت و عدالت، آن مسئله ای است که من در پیام نوروزی خطاب به ملت عزیز ایران عرض کردم؛ و آن مسئله ی مبارزه ی با اسراف، حرکت در سمت اصلاح الگوی مصرف، جلوگیری از ولخرجی ها و تضییع اموال جامعه است؛ این بسیار مسئله مهمی است. البته بار اولی نیست که ما این مطلب را مطرح می کنیم. من در همین دیدار اول سال، در نوبت های متعددی در همین جا خطاب به مردم عزیزمان درباره ی اسراف، در باره ی ولخرجی و تضییع اموال و لزوم صرفه جویی مطالبی را عرض کردم؛ اما این مسئله تمام نشده است؛ این مقصود، آن چنان که باید و شاید برآورده نشده است.لازم است به عنوان یک سیاست، ما مسئله ی صرفه جویی را در خطوط اساسی برنامه ریزی هایمان در سطوح مختلف اعمال کنیم. مردم عزیزمان توجه داشته باشند که صرفه جویی به معنای مصرف نکردن نیست؛ صرفه جویی به معنای درست مصرف کردن، به جا مصرف کردن، ضایع نکردن مال، مصرف را کارآمد و ثمربخش کردن است. اسراف در اموال و در اقتصاد این است که انسان مال را مصرف کند، بدون این که این مصرف اثر و کارایی داشته باشد. مصرف بیهوده و مصرف هرز، در حقیقت هدر دادن مال است. جامعه ی ما باید این مطلب را به عنوان یک شعار همیشگی در مقابل داشته باشد؛ چون وضع جامعه ی ما از لحاظ مصرف، وضع خوبی نیست.این را من عرض می کنم؛ ما باید اعتراف کنیم به این مسئله.عادت ها یمان، سنت های ما؛ روش های غلطی که از این و آن یاد گرفته ایم، ما را سوق داده است به زیاده روی در مصرف به نحو اسراف.یک نسبتی باید در جامعه میان تولید و مصرف وجود داشته باشد؛ یک نسبت شایسته ای به سود تولید؛ یعنی تولید جامعه همیشه باید بر مصرف جامعه افزایش داشته باشد.جامعه از تولید موجود درکشور استفاده کند؛ آن چه که زیادی هست، صرف اعتلای کشور شود.امروز در کشور ما این جوری نیست. مصرف ما به نسبت، از تولیدمان بیشتر است؛ این، کشور را به عقب می رساند؛ این، ضررهای مهم اقتصادی بر ما وارد می کند؛ جامعه دچار مشکلات اقتصادی می شود. در آیات شریفه ی قرآن بارها راجع به پرهیز از اسراف در امور اقتصادی تأکید شده؛ این به خاطر همین است.اسراف، هم لطمه ی اقتصادی می زند، هم لطمه ی فرهنگی می زند. وقتی جامعه ای دچار بیماری اسراف شده، از لحاظ فرهنگی هم بر روی او تأثیرهای منفی می گذارد. بنابراین مسئله صرفه جویی و اجتناب از اسراف، فقط یک مسئله اقتصادی نیست؛ هم اقتصادی است، هم اجتماعی است، هم فرهنگی است؛ آینده ی کشور را تهدید می کند.
...در مصارف گوناگون شخصی و خانوادگی، اسراف فردی صورت می گیرد.تجمل گرایی ها، چشم و هم چشمی ها، هوسرانی افراد خانواده، مرد خانواده، زن خانواده، جوان خانواده، چیزهای غیر لازم خریدن؛ این ها از موارد اسراف است.وسایل تجملات، وسایل آرایش، مبلمان خانه، تزئینات داخل خانه؛ این ها چیزهایی است که ما برای آنها پول صرف می کنیم.پولی که می تواند در تولید مصرف شود، سرمایه گذاری شود، کشور را پیش ببرد، به فقرا کمک کند، ثروت عمومی کشور را زیاد کند، این را ما صرف می کنیم به این چیزهای ناشی شده ی از هوس، چشم و هم چشمی، آبروداری های خیالی. مسافرت می روند، می آیند، میهمانی درست می کنند، گاهی خرج آن میهمانی، از مسافرت مکه ای که رفته اند، بیشتر است!عروسی می گیرند، عزا می گیرند؛ هزینه ای که برای این میهمانی ها مصرف می کنند، هزینه های گزافی است؛ انواع غذاها!چرا؟ چه خبر است؟ در کشور ما هنوز هستند کسانی که از اولیات هم محرومند.باید کمک کنیم کشور پیش برود. نمی گوییم پول را بردارید و بروید حتماً انفاق کنیدـ البته اگر انسان انفاق بکند، بهترین کار است ـ اما حتی اگر انفاق هم نکنند، همین پولی که صرف این تجملات می شود، در تولید برای خودشان به کار بیندازند، در کارخانجات سهیم شوند و تولید کنند، باز برای کشور مفید است.ما به جای این کارها میهمانی درست می کنیم، عزا درست می کنیم، هی رخت و بر روز به روز دگرگون برای خودمان درست می کنیم؛ چرا؟ چه لزومی دارد؟ عقلای عالم این کار را نمی کنند؛ این فقط سخن دین نیست.قرآن می فرماید: «بخورید، بیاشامید، اما زیاده روی نکنید.» در آیه ی شریفه ی دیگر:«خداوند اسراف کنندگان را دوست نمی دارد.» ما بندگان خدا هستیم. این ها حرف دین است و روایات فراوانی در این زمینه وجود دارد. در روایت دارد که کسی میوه ای را بخورد و نیمی از میوه ماند، آن را دور انداخت. امام (ع)به او نهیب زد که اسراف کردی؛ چرا انداختی؟ در روایات ما هست که از دانه ی خرما استفاده کنید.تا این حد!خرده های نان را استفاده کنید. آن وقت در هتل ها میهمانی درست کنند و به یک عده ای میهمانی بدهند؛ بعد هر چه که غذا ماند، به بهانه ی اینکه بهداشتی نیست، توی سطل آشغال بریزند! این مناسب یک جامعه ی اسلامی است.این جوری می شود به عدالت رسید؟
باید خودمان را اصلاح کنیم. باید الگوی مصرف جامعه و کشور اصلاح شود. ما الگوی مصرف مان غلط است. چه جوری بخوریم؟ چه بخوریم؟ چه بپوشیم؟ تلفن همراه توی جیب مان گذاشته ایم؛ به مجرد اینکه یک مدل بالاتر وارد بازار می شود، این را کأنّهُ دور می اندازیم و آن مدل جدید را باید بخریم؛ چرا؟ این چه هوس بازی ای است که ما به آن دچار هستیم.
مسئولان موظفند. اسراف فقط در زمینه ی فردی نیست؛ در سطح ملی هم اسراف می شود.همین برق و انرژی که گفتیم اسراف می شود، بخش مهمی از این اسراف در اختیار مردم نیست؛ در اختیار مسئولین کشور است. این شبکه های ارتباطاتی، شبکه های انتقال برق، سیم های برق، این ها وقتی فرسوده بشود، برق هدر می رود.برق را تولید کنیم، بعد با این شبکه ی فرسوده آن را هدر بدهیم، که بخش مهمی هدر می رود. یا شبکه های انتقال آب اگر فرسوده باشد، آب هدر می رود. این ها اسراف های ملی است؛ در سطح ملی است؛ مسئولین آن، مسئولین کشورند. اسراف در سطح سازمان هم اتفاق می افتد.رؤسای سازمان های گوناگون مصرف شخصی نمی کنند، اما مصرف بی رویه در مورد سازمان خودشان اتفاق می افتد؛ تجملات اداره، اتاق کار،تزئیناتش، سفره های بیهوده، مبلمان های گوناگون؛ باید با مراقبت و نظارت از این کارها جلوگیری کرد.هم در سطح دولت، هم در سطح آحاد مردم، هم در سطح سازمان ها بایستی نگاه عیب جویانه به اسراف وجود داشته باشد.همان طور که عرض کردیم، با حرف هم تمام نمی شود؛ باید برنامه ریزی کنند.قوه ی مقننه و قوه ی مجریه موظفند به پیگیری، برنامه ریزی کنند، قانون گذاری کنند،قانون را با قاطعیت تمام اجراء کنند.این پیشرفتی که ما دراین ده سال خواهیم داشت، بخش مهمی اش مربوط به همین قضیه است.
این صرفه جویی ای که لازم است، از تولید تا مصرف تا بازیافت:آب را صرفه جویی کنیم؛ یعنی از سدهایمان صیانت کنیم، شبکه های آبرسانی را اصلاح کنیم، آبیاری های با صرفه ی در کشاورزی را آموزش بدهیم که چه جوری آبیاری بشود.البته این کارها خوشبختانه در این سال ها به میزان زیادی انجام گرفته، اما این کافی نیست؛ باید توسعه پیدا کند.زمینه سازی کنیم برای کاهش مصرف آب خانگی.این که گفته می شود از کسانی که مصرف زیاد دارند، مالیات بیشتری گرفته شود، یارانه ی کمتری به آنها داده شود، حرف بسیار معقولی است، حرف خوبی است.آن کسانی که مصرف کمی دارند، از کمک های دولتی، از کمک های عمومی بهره مند شوند.بعضی های هستند به قدری کم آب مصرف می کنند که اگر دولت از آنها پول آب را هم نگیرد، مانعی ندارد.بعضی ها ده برابر آنها، بیست برابر آنها آب مصرف می کنند؛ خب،این ها بایستی هزینه ی بیشتری بدهند.
در امر نان، تولید گندم خوب، تولید آرد خوب، نگهداری درست، پخت خوب، بعد هم مصرف درست؛ همه ی این ها لازم است. این مسئله اسراف و صرفه جویی بود، که لازم بود من عرض کنم.
منبع:ماهنامه فرهنگی ،اجتماعی ،سیاسی فکه(ش 72)
 

گلچینی از بیانات مقام معظم رهبری درباره بسیج و بسیجی: بسیج یعنی نیروی کارآمد کشور برای همه میدان ها




    
    
    مقام معظم رهبری در بیانات خود بسیج را نیروی کارآمد کشور برای همه میدان ها تعریف و خاطرنشان کردند : بسیج یعنی نیروی کارآمد کشور برای همه میدان ها.
    بخشی از بیانات مقام معظم رهبری در خصوص بسیج به شرح ذیل است:
    سالگرد تشکیل بسیج مستضعفان، یادآور خاطره پرشکوه مجاهداتی است که در دوران هشت ساله جنگ تحمیلی، زیباترین تابلوهای ایثار و فداکاری همراه با نجابت و فروتنی و توأم با شجاعت و رشادت را ترسیم کرده است.خاطره جوانمردان پاکدامن و غیوری که شیران روز و زاهدان شب بودند و صحنه نبرد با شیطان زر و زور را با عرصه جهاد با نفس اماره به هم آمیختند و جبهه جنگ را محراب عبادت ساختند.جوانانی که از لذات و هوس های جوانی برای خدا گذشتند و پیرانی که محنت میدان جنگ را بر راحت پیرانه سر ترجیح دادند و مردانی که محبت زن و فرزند و یار و دیار را در قربانگاه عشق الهی فدا کردند؛ خاطره انسان های بزرگ و کم ادعایی که کمر به دفاع از ارزش های الهی بستند و از هیبت دروغین قدرت هایی که برای حفظ فرهنگ و ارزش های جاهلی غرب به مصاف ارزش های الهی آمده بودند، نهراسیدند.
    (??‎/?‎/?)
    ***
    بسیج عظیم مردمی، یکی از نعمت های بزرگ الهی است.
    (??‎/?‎/?)
    ***
    هر کس که در دل برای سرنوشت خود، سرنوشت این ملت و آینده ایران اسلامی ارزش قائل است آن کسی که برای استقلال و هویت ملت خود ارزشی قائل است، آن کسی که از تسلط قدرت های بیگانه بیزار است، آن کسی که برایش آینده این کشور و این ملت و آینده دنیای اسلام یک هدف بزرگ محسوب می شود، آن کسی که از رنج های ملت فلسطین دلش خون است ...آن کسی که مایل است بیش از یک میلیارد مسلمان دنیا قدرت عجیبی را تشکیل بدهند که بشریت را به سمت کمال هدایت کنند و خودشان در قله کمال قرار بگیرند، آن کسی که این احساسات و این درک ها را دارد و حاضر است در این راه قدمی بردارد او بسیجی است.
    (??‎/?‎/??)
    ***
    وجود بسیج باید ما را وادار کند به شکر الهی، نشاط جوانان بسیجی باید ما را وادار کند به شکر الهی...
    (??‎/?‎/??)
    ***
    بسیج یعنی حضور بهترین و بانشاط ترین و باایمان ترین نیروهای عظیم ملت در میدان هایی که برای منافع ملی، برای اهداف بالا، کشورشان به آنها نیاز دارد، همیشه بهترین و خالص ترین و شرافتمندترین و پرافتخارترین انسان ها این خصوصیات را دارند.بسیج در یک کشور، معنایش آن زمره ای است که حاضرند این پرچم افتخار را بر دوش بکشند و برایش سرمایه گذاری کنند.
    (??‎/?‎/??)
    ***
    چرا در تبلیغات جهانی و رادیوها به بسیج اهانت می شود بسیج را که در خور تشویق و تعظیم و تحسین است مورد اهانت و بی مهری قرار می دهند چون نقش بسیج را در حفظ استقلال ملی، در حفظ غرور ملی در حفظ افتخارات ملی، در تأمین منافع ملی، و بالاخره از همه در اعلاپرچم اسلام و نظام جمهوری اسلامی می دانند به جد با بسیج دشمنند، امّا دشمنی آنها فایده ای ندارد.
    (??‎/?‎/??)
    ***
    انکار بسیج و بی احترامی به آن، یا نابخردانه است، یا خائنانه است.تا وقتی برای این کشور امنیت لازم است تا وقتی که این کشور و این ملت به امنیت احتیاج دارد.یعنی همیشه، چون همیشه احتیاج به امنیت هست، به نیروی بسیج به انگیزه بسیجی، به سازماندهی بسیجی و به عشق و ایمان بسیجی احتیاج است.
    (??‎/?‎/??)
    ***
    بسیج یعنی نیروی کارآمد کشور برای همه میدان ها.
    (??‎/?‎/?)
    ***
    ملت هایی که مردم در آن از نظر مسئولان آن کشور نقشی دارند، همه جا چیزی شبیه بسیج هست منتهی به این درخشندگی، به این فراگیری، به این زیبایی، به این فداکاری، من در جایی سراغ ندارم...
    (??‎/?‎/?)
    ***
    علت این که در کشور ما بسیج این طور درخشان شد و شکفت چه بود ایمان عاشقانه، ایمان عمیق، ایمان توأم با عواطف که از خصوصیات ملت ایران است، مثل بعضی از ملت های دیگر، عواطف در این ملت جوشان است کلید بسیاری از مشکلات است.این ایمان با آن عواطف همراه شد و این رودخانه عظیم خروشان را به این دریای پهناور تبدیل کرد و مشکلات را در هر جایی که لازم بود از بین برد.
    (??‎/?‎/?)
    ***
    بسیج عبارت است از مجموعه ای که در آنها پاک ترین انسان ها، فداکارترین و آماده به کارترین جوانان کشور، در راه اهداف عالی این ملت و برای کمال رساندن و به خوشبختی رساندن این کشور جمع شده اند....مجموعه ای که دشمن را بیمناک و دوستان را امیدوار و خاطرجمع می کند.
    (??‎/?‎/?)
    ***
    
    بسیج یکی از برکات انقلاب و از پدیده های بسیار شگفت آور و مخصوص این انقلاب است.این هم یکی از آن چیزهایی است که امام بزرگوار ما با دید الهی خود، با حکمتی که خدای متعال به او ارزانی کرده بود، برای کشور و ملت و انقلاب ما به یادگار گذاشت.
    (??‎/?‎/?)
    ***
    هرجا وظیفه ای باشد، انسان بسیجی در میدان آن وظیفه، حاضر است.
    (??‎/?‎/?)
    منبع : فارس